شبکه های بیسیم Wireless Network
شبکه های بیسیم Wireless Network
واژه بیسیم پس از اختراع تلگراف بیسیم و در مقابل «مخابرات باسیم» (Wired Communiation) ابداع شد و یکی از مهمترین رشته های سیستم های شبکه و زیرساخت و حتی نظارت تصویری می باشد. بی سیمها انواع گوناگون دارند و در کاربردهای مختلف رسانهای، صنعتی، نظامی، تفریحی، و در باندهای فرکانسی و توانهای ارسال و دریافت متفاوت در کاربردهایی مانند تلفن سلولی، سامانه موقعیتیاب جهانی، دستگاههای کنترل از راه دور، صفحه کلید بیسیم، تلویزیون ماهوارهای، سیستم نظارت تصویری و دوربین مداربسته ، ملزومات حفاظت پیرامونی ، هوشمند سازی ساختمان و سیستم های نوبت دهی بانکی مورد استفاده قرار دارند.
ارتباط بیسیم یا مخابرات بیسیم (به انگلیسی: Wireless Communication) به انتقال اطلاعات بدون رابط سیم و بوسیله امواج الکترومغناطیسی گفته میشود. فاصلهای که اطلاعات انتقال داد میشود میتواند کوتاه یا بلند باشد.
تاریخچه شبکه های بیسیم
قدیمیترین ارتباط بیسیم به دوران ماقبل دنیای مدرن باز میگردد که از دود، آتش، پرچم، و غیره برای انتقال پیام در فواصل دور استفاده میشد نظریه ریاضی امواج الکترومغناطیسی توسط ماکسول در سال ۱۸۷۳ میلادی پیشنهاد شد. هاینریش هرتز در سال ۱۸۸۷ میلادی وجود این امواج را نشان داد. مخابرات بیسیم رادیویی حدود سال ۱۸۹۷ میلادی توسط گولیلمو مارکونی ابداع شد. مارکونی موفق به ارسال تلگراف بیسیم برای حرف S در فاصله حدود سه کیلومتری شد. تلگراف بیسیم برای اولین بار توسط ارتش انگلستان در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۰۰ در جنگ بوئر دوم مورد استفاده قرار گرفت. در این جنگ نیروی دریایی انگلیس از دستگاه مارکونی برای مکالمه میان کشتیهایش در خلیج دلاگوا استفاده کرد.